Dokument programowy pt. Koncepcja Zagospodarowania Przestrzennego Kraju 2030 został przyjęty przez Radę Ministrów w grudniu 2011 roku (M.P. 2012 poz. 252 Uchwała Nr 239 Rady Ministrów z dnia 13 grudnia 2011 r.). Przedstawiono w nim uwarunkowania, cele, zasady i kierunki polityki przestrzennego zagospodarowania Polski, w tym także zagadnienia dotyczące bezpieczeństwa energetycznego.
Nie jest to zatem dokument najnowszy, jednak jego horyzont sięga do 2030 roku, a wiele zawartych w nim spostrzeżeń i zaleceń zachowało swoją aktualność.
W Koncepcji oceniono, że infrastruktura przesyłu ropy naftowej i gazu ziemnego nie jest w Polsce w wystarczającym stopniu rozwinięta, ponadto cechuje ją duże zróżnicowanie przestrzenne. Największa gęstość gazowej sieci rozdzielczej jest w województwach małopolskim, śląskim i podkarpackim, a także w pobliżu największych miast wojewódzkich.
Najważniejszym ośrodkiem jest rafineria naftowa w Płocku (PKN Orlen), leżąca na skrzyżowaniu głównych ropociągów oraz rafineria w Gdańsku (Lotos SA). Sytuacja na tym polu ulegnie jednak zmianie w związku z przygotowywanymi inwestycjami w gazociągi i ropociągi - zarówno wewnętrzne, jak i zewnętrzne.
Stwierdzono niewystarczający poziom bezpieczeństwa energetycznego Polski. Potrzeba zapewnienia ciągłości dostaw surowców energetycznych musi wpłynąć na zbilansowanie i ochronę własnych zasobów (również tych, których eksploatacja jest obecnie nieopłacalna lub kwestionowana ze względów ekologicznych). Potrzebna jest dywersyfikacja zaopatrzenia w surowce dla produkcji energii, dywersyfikacja kierunków i bezpieczeństwo dostaw surowców energetycznych, w szczególności gazu ziemnego. Podkreślono potrzebę rozwoju i modernizacji infrastruktury energetycznej.
W Koncepcji prognozuje się, że w 2030 roku zmieni się rozmieszczenie przestrzenne miejsc wytwarzania energii i dostępność nośników energii pierwotnej. Rozproszenie źródeł pozwoli na optymalne wykorzystanie możliwości danego terenu i na zracjonalizowanie kosztów przesyłu energii z miejsc produkcji do obszarów wykorzystania.
Według tych prognoz, struktura zapotrzebowania na energię pierwotną ulegnie zasadniczej zmianie. Nastąpi spadek udziału zużycia węgla do poziomu ok. 40% (z 58% w 2010 roku). Zwiększy się udział gazu ziemnego w produkcji energii. Uruchomione zostaną komercyjne instalacje podziemnego zgazowania węgla na potrzeby produkcji gazu syntezowego i energii elektrycznej, co pozwoli na stopniowe uniezależnienie się od importu tego surowca. Zwiększy się rolę OZE, takich jak biomasa, energia geotermalna, wodna, słoneczna i wiatrowa.
Lista inwestycji związanych z zagranicznymi dostawami gazu obejmie:
- budowę terminalu regazyfikującego gazu skroplonego (LNG) w Świnoujściu,
- budowę łączników: Polska-Niemcy (rozbudowa połączenia w Lasowie lub budowa w innej lokalizacji), Polska-Czechy (w rejonie Cieszyna), a w zależności od wyników analiz ekonomicznych: Polska – Dania (Baltic Pipe; ze złóż skandynawskich), Polska – Słowacja (pozwalającym na połączenie z gazociągiem Nabucco) oraz Polska-Litwa,
- rozbudowę krajowej sieci przesyłowej,
- rozbudowę Podziemnych Magazynach Gazu (PMG).
Koncepcja rozwoju infrastruktury energetycznej do 2030 roku (źródło: Koncepcja Zagospodarowania Przestrzennego Kraju 2030)
26.06.2015 r.
źródło: Koncepcja Zagospodarowania Przestrzennego Kraju 2030
