Etap wiercenia otworów trwa zazwyczaj kilka miesięcy. Prace są prowadzone w trybie ciągłym, co w przypadku umiejscowienia w niedalekiej odległości od zabudowy mieszkalnej może być uciążliwe dla mieszkańców (oświetlenie, hałas). Uciążliwości te skutecznie ogranicza się przede wszystkim przez lokalizowanie terenów pod wiertnie w miarę możliwości z dala od zabudowań, wykorzystywanie naturalnych barier oraz stosowanie ekranów akustycznych.
Zasadniczą kwestią z punktu widzenia minimalizacji oddziaływania na środowisko naturalne jest prawidłowa konstrukcja i wykonanie otworów wiertniczych, które powinny skutecznie eliminować możliwość przedostania się cieczy technologicznych i gazu do do utworów nadkładu (warstw leżących nad złożem), w tym przede wszystkim do warstw wodonośnych.
W trakcie wiercenia poziomy wodonośne są izolowane kolumnami rur okładzinowych, cementowanymi w całym przelocie. Przy prawidłowej konstrukcji otworu, potwierdzonej badaniami szczelności cementowania, ryzyko zanieczyszczenia wód podziemnych przez migrację cieczy technologicznych lub gazu wzdłuż pionowego odcinka otworu jest praktycznie wyeliminowane.
(fragmenty artykułu pt. Jak poszukiwanie gazu łupkowego może wpłynąć na środowisko?
