Wielkość zasobów gazu technicznie wydobywalnych w formacji łupkowej Utica w USA są jeszcze większe, niż dotychczas sądzono. Potwierdziły to najnowsze badania przeprowadzone przez ekspertów z Uniwersytetu Zachodniej Wirginii (WVU) - donosi BiznesAlert.pl.
Eksperci dowiedli, że w formacji łupkowej Utica znajduje się aż 782 bln stóp sześciennych (22 bln 146 mld m sześc.) gazu i około 1,9 mld baryłek ropy możliwych technicznie do wydobycia. Jest to znacznie więcej, niż szacowała w 2012 roku Służba Geologiczna USA (USGS). Według ówczesnych wyników, zasoby technicznie wydobywalne w formacji Utica wynosiły ok. 38 bln stóp sześc gazu i 940 milionów baryłek ropy.
Formacja łupkowa Utica położona jest w basenie Appalachów, pod formacją Marcellus. Utica uważana jest za najbardziej zbliżoną do polskiej formacji łupków ordowicko-sylurskich. Do pewnych uogólnionych podobieństw można zaliczyć jej wiek, typ materii organicznej (II typ kerogenu pochodzenia morskiego), zawartość materii organicznej (średnio ok. 1,3% TOC), głębokość zalegania (od ok. 2500 do ok. 3800 m), czy dojrzałość termiczną (<1,6% Ro). Produktywna miąższość formacji Utica ma jednak średnio około 150 m, a polskie łupki jedynie od kilkunastu do ok. 20-40 m miąższości uważanych za mogące dać w przyszłości produkcję gazu ziemnego na skalę opłacalną ekonomicznie.
W Stanach Zjednoczonych znajduje się kilkadziesiąt perspektywicznych formacji łupkowych, występujących w różnych basenach sedymentacyjnych. Pierwszą "szóstkę" tworzą (w kolejności od najbardziej do najmniej wydajnych):
- Haynesville,
- Barnett,
- Marcellus,
- Fayettville,
- Eagle Ford,
- Woodford.
Najlepiej rozpoznanym i pierwszym basenem, w którym zostało uruchomione wydobycie gazu ziemnego z łupków jest basen Forth Worth w Teksasie z formacją Barnett. Formację Barnett reprezentują łupki dolnokarbońskie zalegające na niewielkiej głębokości od 1980 do 2600 m, o średniej miąższości około 90 m, osiągające w północno-wschodnich częściach basenu miąższość rzędu 200 m. Zawartość materii organicznej w tych łupkach mieści się w przedziale 3–12% TOC, a jej dojrzałość wynosi średnio 1,6% Ro (w skali refleksyjności witrynitu). Uważa się, że parametry geologiczne, jakie mają łupki Barnett, są wzorcowe i często stanowią podstawę analizy porównawczej z innymi formacjami łupkowymi na świecie.
Obecnie szybko rozwija się eksploatacja gazu ziemnego z łupków górnojurajskich formacji Haynesville w basenie wschodnioteksańskim. Chociaż formacja ta znajduje się na średniej głębokości od 3200 do 4100 m, co czyni ją jedną z najgłębszych formacji z gazem ziemnym w łupkach w Stanach Zjednoczonych, to jest ona najbardziej produktywną spośród wszystkich formacji w USA. Jej średnia miąższość wynosi około 80 m, a zawartość oraz dojrzałość termiczna materii organicznej jest zbliżona do formacji Barnett.
Wielką trójkę zamyka środkowodewońska formacja Marcellus w basenie Appalachów. Jest to jedna z płytszych formacji, występująca na głębokości od 1200 m. Skały zapadają w kierunku wschodnim basenu, na głębokość około 2400 m. Formację tworzą warstwy o średniej miąższości około 45 m. Jest jednak bogata w materię organiczną, której zawartość mieści się w przedziale 2–13% TOC, ze średnią wartością 4%, a jej dojrzałość termiczna wynosi około 1,5% Ro.
Wyniki naukowców WVU uzyskano po dwuletnich badaniach geologicznych prowadzonych przez konsorcjum Appalach Oil and Natural Gas Research Consortium w ramach programu Narodowego Centrum Badawczego Węgla i Energii WVU - czytamy w BiznesAlert.pl.
20.07.2015 r.
źródło: biznesalert.pl, Ireneusz Dyrka i Marcin Janas, PIG-PIB
